Vorige week verscheen in Heerlen onderstaand bericht van ParkstadActueel.
TOCH WEL EMOTIONEEL VERLAAT KAPELAAN RICK BLOM HELAAS HEERLEN GAAT ECHTER ENTHOUSIAST NAAR NOORD LIMBURG OM ALS PASTOOR DAAR OOK IETS MOOIS OP TE BOUWEN.
Onlangs is de in 1982 in Blerick geboren en opgegroeide Rick Blom benoemd tot nieuwe pastoor van de parochies Afferden, Bergen en Siebengewald in Noord Limburg. Dus is er sprake van een pastorale promotie. Hij gaat dus als kapelaan zijnde nu de parochies van Heerlen-Centrum/Zuid verlaten. Dit gaat toch wel gepaard met enigszins een emotionele impact. Niet zo verwonderlijk omdat de nieuwe Noord Limburgse pastoor Rick Blom al direct na zijn priesterwijding in 2012 als kapelaan werkzaam was in maar liefst acht Heerlense parochies, in welke parochies hij een bijzondere geestelijke plaats in nam.
Met lede ogen zien de Heerlenaren hem dan ook vertrekken, maar gunnen hem zeker het aanvaarden van zijn nieuwe uitdaging als pastoor. Voor nieuwe pastoor Rick Blom is het een geruststellende gedachte dat de Heerlense parochianen altijd in zijn gedachten zullen blijven voortleven.
Een van de dingen waar Blom in Noord Limburg mee aan de slag gaat is samenbrengen van de drie huidige afzonderlijke parochies naar een federatie. Daarnaast zal hij ook in zijn nieuwe werkomgeving te maken krijgen van de viering van het carnaval, welke beleving en viering ook een voorname plaats inneemt. Dus zal hij daarnaast ook moeten wennen aan de vasteloavendtradities in zijn nieuwe parochies Afferden, Bergen en Siebengewald. Maar dat zal voor de nieuwe pastoor zeker geen probleem zijn, gezien zijn vasteloavend beleving in Heerlen.
Uiteraard wilde de redactie van ParkstadActueel, bij zijn Heerlens afscheid als kapelaan en benoeming als pastoor een aantal vragen voor leggen betreffende zijn opleiding en zijn interesse en tenslotte de afronding tot priester.
Vraag: de opleiding en interesse om priester te worden.
Antwoord: “ik volgde MLO (middelbaar laboratoriumonderwijs, richting: microbiologie) heb ik afgerond alvorens naar het Grootseminarie Rolduc te gaan. Allereerst ben ik vanaf de brugklas van de middelbare school in contact gekomen met een goede vriend, Bart, die mij uitnodigde voor een jeugdclubje; het bleek van de kerk te zijn. Ik ben er jarenlang lid van geweest en bleef komen vanwege de gezelligheid. Later, toen ik 18 was, ben ik mee geweest op reis naar Lisieux, Noord-Frankrijk waar de heilige Theresia heeft geleefd. Daar ben ik tot geloof gekomen en vanaf toen werd ik ook actief in de parochies in Blerick o.a. als lid van het jongerenkoor, familiekoor en acoliet. Later, in 2002, heb ik deelgenomen aan de wereldjongerendagen in Canada. Daar, tijdens de H. Mis, waar 800.000 jongeren uit de hele wereld aanwezig waren sprak destijds paus Johannes Paulus II in de preek de zin uit: ‘als je de roepstem van Jezus hoort, durf Hem dan te volgen op de Koninklijke weg.’ Hoewel ik mezelf als nuchter beschouw, stonden de tranen in mijn ogen. Dat is het moment geweest dat ik me ging bezighouden met mijn roeping om priester te worden en 2 jaar later, in 2004, heb ik de stap durven zetten om naar het seminarie te gaan”.
Wat is je favoriete Bijbelcitaat?
Antwoord: “Ik heb er een aantal, maar als ik er 1 zou moeten nemen, dan grijp ik toch terug op de Bijbeltekst die ik heb laten drukken op het prentje van mijn priesterwijding. Op de voorkant staat Jezus als de Goede Herder die een schaap bevrijdt uit scherpe takken en achterop de tekst uit Johannes 21,16 waar Jezus aan Petrus vraagt: ‘heb je Mij lief’ en daaropvolgend de opdracht van Jezus: ‘hoed mijn schapen.’ Jezus, als de Goede Herder, wil mensen vooral nabij zijn waar mensen ‘vastzitten’. Maar tegelijkertijd is het een opdracht voor ons allemaal. Net zoals Petrus worden we uitgenodigd om van Jezus te houden. En als we écht van Hem houden, dan willen we ook niet anders dan onze opdracht vervullen en dat is door op een herderlijke taak mensen nabij te zijn”.
Hoe kijk je terug op je vorige benoeming in parochies van Heerlen-Centrum/Zuid, -Welten?
Antwoord: “met enorm veel dankbaarheid. Ik denk dat ik niet alleen maar als kapelaan in Heerlen ben geweest, maar ook als Rick. Natuurlijk vallen die twee dingen bij mij samen. Maar als kapelaan heb ik altijd geprobeerd op een zo persoonlijke manier een band op te bouwen met mensen en heb ik deel mogen uitmaken van het leven van en met mensen in Heerlen. Er zijn gezinnen bij waar ik kinderen van heb gedoopt, de 1e Communie heb mogen geven maar ook nabij heb mogen zijn door een sterfgeval. Dit alles schept een band met elkaar omdat het kernpunten zijn in het leven. Als priester én als mens tegelijkertijd groei je en die groei is alleen maar te danken aan Onze Lieve Heer en aan de mensen om me heen. En in dankbaarheid neem ik dat mee naar de nieuwe parochies in Noord-Limburg”.
Nu over carnaval. Je bent actief lid bij de carnavalsvereniging de Vlavreters van Welte-Bensroa, denk je dat je ook in het volgende thuisfront carnaval zult vieren zoals in Welten?
Antwoord: “hoe en wat, zal zich allemaal nog gaan uitwijzen. Over carnaval zou ik kunnen verwijzen naar een zin uit een Blericks lied: ‘De vastelaovend steit beej mich veuraan, det is zoë gewoeën wie water oét de kraan.’ Carnaval zal ik altijd blijven vieren en zeker zal ik me betrokken gaan voelen bij de carnaval in de nieuwe parochies. Maar ook in Heerlen heeft het een tijdje geduurd voordat ik gevraagd werd om bij de raad van 11 te komen van de Vlavreters. Voor de nieuwe parochies geldt, eerst eens rustig landen, mensen leren kennen en verenigingen, en dan ben ik ervan overtuigd dat er vanzelf wel iets moois kan groeien”.
Je houdt ook van voetbal?
Antwoord: “zo ongeveer… ik heb als kind gevoetbald bij SVB (Sportvereniging Blerick). Ik stond linksachter, want daar kon ik de minste schade aanrichten. Wel stond ik bekend om mijn snelle rennen en dat kan ik nog steeds, hoewel met minder conditie als vroeger. Ik kijk geen voetbal, wel volg ik gek genoeg, de EK en de WK. Omdat ik tussendoor geen voetbal volg is het leuk dat bij een toernooi het telkens voor mij nieuwe spelers zijn”.
Je bent erg betrokken bij verschillende verenigingen in je omgeving?
Antwoord: ”met veel dankbaarheid heb ik lid mogen zijn van de raad van 11 van de Vlavreters Welten. Dat was een unieke beleving. De vastelaovend is daardoor voor mij nog dieper van gevoel geworden omdat je als raad contacten legt met andere carnavalsverenigingen en elkaar opzoekt met o.a. recepties en proclamaties. Ook maak je van dichter bij mee hoe het voelt voor iemand om prins te mogen zijn en raak je dichter bij de kern van vastelaovend door de verbroedering die optreedt. Met heel veel dank ook dat ik betrokken mocht zijn bij de C.V. Soeplummele en Stichting Jeugdcarnaval van de Heerlerbaan, de Eekheuëre van Eikenderveld, de Winkbülle en de Blauw Sjuut van Heële en natuurlijk ook voor het prettige contact met de andere carnavalsverenigingen. Verder heel veel dank aan al die andere verenigingen voor de fijne samenwerking, met name Scouting Welten en Harmonie T.O.G. Maar ik mag ook vooral niet vergeten al die verenigingen die mensen bij elkaar brengen en waar ik op de een of andere wijze bij betrokken ben geweest”.
Hoe zijn de eerste indrukken in Afferden, Bergen en Siebengewald?
Antwoord: “goed, maar ik zal nog veel moeten ontdekken. Natuurlijk, de 1e emotie was, en is nog wel, dat ik Heerlen zal moeten verlaten. 11 jaar, waarvan 2010 als stagiair, vanaf 2011 als diaken en vanaf 2012 als priester, is een lange tijd. Maar na de prettige kennismaking van de kerkbesturen van deze drie parochies, de hartelijke ontvangst van deken Ed Smeets van Venray, de ontmoeting met de nog zittende pastoor van Bergen én de verhalen van mijn toekomstige collega’s vanuit Gennep en de VOMMMM (samenwerkingsverband van parochies boven Gennep) raak ik steeds meer enthousiast om ook in Bergen, Afferden en Siebengewald voor én met mensen iets moois op te kunnen bouwen”.
Klaar om in de nieuwe pastorie te wonen en wat zijn je prioriteiten in het begin?
Antwoord: “wat ik nooit zo leuk vind, is verhuizen. Ik heb er al redelijke ervaring in. Eerst woonde ik op de pastorie op Heerlerbaan van de St. Josephparochie, toen naar de pastorie naast de kerk van Molenberg en vervolgens naar de pastorie in Welten. Het hoort erbij. De parochies zijn voor mij allemaal nieuw, dus ontmoeten is het credo. En mijn gedachten gaan al naar allerlei zaken waar ik mij van afvraag ‘hoe is dat allemaal geregeld?’ en ‘hoe loopt dat allemaal?’ Maar op de eerste plaats wil ik mensen ontmoeten want daar begint het mee. Op die manier zal ik de dorpen en de bijbehorende parochies het beste leren kennen. Verder wil ik vooral ook overal waar het kan bij zijn waar wat te doen is om betrokken te raken”.
Zie je samenwerkingskansen met verenigingen?
Antwoord: ‘Ik hoop het van harte. Verenigingen zijn belangrijk voor de sociale samenhang van een gemeenschap. Ook in Heerlen was ik bij verschillende verenigingen betrokken; natuurlijk de carnavalsverenigingen maar ook bijv. bij Scouting Welten waar ik regelmatig mocht mee doen met activiteiten met de kinderen. Ik hoop dat ik die kansen ook krijg in de nieuwe parochies”.
Hoe ziet een ideale werkdag eruit voor een priester?
Antwoord: “kort gezegd: wanneer ik mensen heb mogen ontmoeten. Niets is mooier als priester om met mensen samen op te trekken. En dat probeer je te doen naar het voorbeeld van Jezus. Niet dat ik alle antwoorden heb, maar het is ook sámen kijken naar de persoonlijke weg die iedereen in het leven moet afleggen. De mooiste voldoening heb ik wanneer ik mensen heb ontmoet en mooie gesprekken heb gevoerd. Maar zeker ook wanneer ik met kinderen en jongeren heb mogen werken, want bij hen ligt toch wel mijn hart”.
Waarom zijn vrijwilligers volgens jou essentieel binnen de kerk?
Antwoord: “priesters komen en gaan, maar mensen in parochies blijven. De vrijwilligers vormen het hart van de kerk en dragen de kerk. Ik vergelijk het wel eens met een carnavalsvereniging. De raad van elf organiseert de carnaval, en eens per jaar wordt er een prins uitgeroepen. Die prins is het gezicht van de carnaval.
Het is méér dan een rol die je speelt. Het is niet ‘Sjeng’ of ‘Klaas’ is op bezoek geweest, maar ‘de prins is op bezoek geweest.’ Maar als het seizoen voorbij is, dan ben je weer gewoon ‘Sjeng’ of ‘Klaas’. Niet om een priester nou helemaal te willen vergelijken met een prins carnaval, maar het principe werkt een beetje hetzelfde. Als priester ben je het gezicht van een parochie en door jou als persoon probeer je mensen te binden met de parochie. Maar dan komt er een moment dat je weer verder gaat, maar de gemeenschap (raad van 11) blijft: zij draagt de kerk en zij organiseert zodat de kerk blijft doorgaan. Bij deze de oproep om de nieuwe kapelaan die gaat komen met open armen te ontvangen en alle kansen te geven, zodat hij weer (als een nieuwe prins) het gezicht kan zijn voor de parochies”.
De pastoor is tegenwoordig eerder een missionaris geworden in eigen streek. Vind je dat dat tegenwoordig ook zo is in je omgeving?
Antwoord: “het geloof is geen vanzelfsprekendheid meer. We zien veel dingen in de kerk teruglopen en ik ben realistisch genoeg om te weten dat dit niet in een keer zal omdraaien. Ik ben er wel van overtuigd dat geloof voor veel mensen een rol speelt. Voor mij geldt dat geloof en Kerk samenvallen maar ik realiseer me dat dat voor veel mensen niet helemaal zo is. Maar ik ben er ook van overtuigd dat geloof altijd zal blijven, want mensen blijven zoeken naar zingeving. Daarom is het als priester zo belangrijk om de tijd te verstaan, om de mensen te kennen en hoe ze in het leven staan. Daarom is het voor mij ook zo belangrijk om met name zichtbaar te zijn buiten het kerkgebouw om als Kerk zichtbaar te zijn en zo proberen, daar waar het kan, een verbinding te maken tussen geloof en Kerk”.
Wat zijn de kenmerken van een goede priester volgens jou?
Antwoord: “ik zou zeggen: naar het voorbeeld van Jezus, hart te hebben voor mensen en ze proberen samen te brengen. Dat klinkt misschien heel algemeen maar het is voor mij toch wel de kern. Vaak wordt wel eens de vraag gesteld: ‘hoe krijgen we meer mensen in de kerk?’ Maar ik denk dat daar een tweede vraag wezenlijk bij hoort: ‘hoe kunnen we als Kerk zichtbaar zijn in de samenleving?’ Ik heb altijd geprobeerd, met vallen en opstaan, een brug te slaan in de samenleving waar ik ook zelf deel van uit maakte. Jezus bleef niet op één plaats zitten en wachtte totdat mensen naar Hem toekwamen, Hij trok rond. Dat deed Jezus niet alleen, maar met zijn 12 apostelen en nog veel meer leerlingen. De priester, sámen met anderen, moeten er voor proberen te zorgen de boodschap van het Evangelie zichtbaar te maken naar buiten toe. En dat kan alleen maar met Jezus als voorbeeld en met een hart voor mensen”
Wat is het moeilijkst aan pastoor zijn?
Antwoord: “de eindverantwoordelijkheid. Veel mensen om me heen feliciteren me met mijn ‘promotie dat is op zich prima. In zekere zin ga je weer een treetje op de ladder omhoog. Toch zou ik i.p.v. promotie liever willen zeggen ‘groei in verantwoordelijkheid.’ Of je nu kapelaan, pastoor of deken bent, je bent op de allereerste plaats priester. En als priester wil je mensen nabij zijn, los van je ‘functie’. Als pastoor zal ik nu de eindverantwoordelijk moeten gaan dragen en dat vind ik best wel spannend. Als kapelaan heb je nog altijd iemand boven je, nu zal je zelf de besluiten moeten gaan nemen. Ook de bestuurlijke kant, waar ik zelf van vind dat dit niet mijn meest sterke kant is, is iets waar ik wel wat tegenop zie. Maar gelukkig sta je niet alleen. Er zijn de kerkbesturen en er zijn collega vrienden om je heen zodat je elkaar kunt helpen”.
Welke uitdagingen/kansen zie je voor de Kerk vandaag?
Antwoord: “er zijn allerlei methodes, zoals bijv. een Alfacursus, om te proberen mensen weer opnieuw enthousiast te maken over het geloof. Het is niet dat ik niet in methodes geloof, het zijn goede handvaten, maar uiteindelijk is het toch hoe je zelf in het geloof staat en dat probeert uit te dragen in de praktijk. Ik denk dat aanwezigheid heel belangrijk is. Ik denk dat vandaag er vooral kansen liggen voor de Kerk door aanwezig te zijn daar waar mensen samenkomen”.
Wat maakt je gelukkig en wat doe je om je te ontspannen?
Antwoord: “als andere mensen gelukkig zijn. Je probeert als priester een steentje bij te dragen om als mens nabij te zijn, maar ook het geloof te brengen dat voor mensen een houvast kan zijn en het ware geluk schenkt. En het klinkt misschien in 1e instantie vreemd, maar mijn gedachten gaan ook uit naar die momenten die hartverscheurend waren, zoals bijv. een jonge vader die sterft en een vrouw en 2 jonge kinderen achterlaat. Zelf ben je dan ook heel erg geraakt maar kun je wel nabij zijn; antwoorden heb je dan niet, maar je kunt wel een stukje meelopen. En juist op zulke momenten weet je waarom je priester bent geworden. Voor mij ligt het geluk, daar waar ik nabij kan zijn. Ik luister graag muziek; vooral naar opera, classical cross-over en Limburgse muziek. Verder kijk ik graag naar films en lees ik boeken; met name de genres horror en science fiction. Ook vind ik het fantastisch om met vrienden er op te gaan om te kamperen met de tent”.
Wil je nog iets meegeven aan de lezers
Antwoord: “als priester is het mooi dat je mensen met alle leeftijden mag ontmoeten en van betekenis kunt zijn. Maar mijn hart ligt met name bij de kinderen en bij de jongeren. De misdienaars, kinderkoor, tienergroep en jongerengroep. Zij zijn de toekomst van de Kerk en van de maatschappij. Ik heb altijd met heel veel plezier opgetrokken met kinderen en hun gezinnen. Heel dankbaar voor de kans die ik met name heb gekregen van de St. Martinusschool in Welten om in de klassen catechese te mogen geven. Niet alleen vanwege de inhoud, maar ook door op die manier de binding open te houden met de parochie. Ik hoop dat na mij aan die binding wordt vastgehouden. Het werken met kinderen en jongeren zal ik het meest gaan missen! Maar daar waar ik kan, zal ik zeker ook weer in de nieuwe parochies zoeken naar kansen om de kinderen en jongeren te bereiken”.
Pastoor Rick Blom: redacteur Callie Steijaert van ParkstadActueel dankt voor uw jarenlange gezegend Wat doe je om je te ontspannen?pastoraal verblijf in Heerlen en voor de welgemeende antwoorden op de gestelde vragen. Het gaat u goed in de nieuwe omgeving in Noord Limburg.
Uitvaart zonder kerkelijke rituelen
De laatste jaren kiezen meer en meer inwoners van ons dorp voor een niet kerkelijke uitvaart. Dorpsgenoten of verre bekenden weten vaak niet of een dergelijke bijeenkomst openbaar is. De kerk is er voor alle inwoners van ons dorp. Het is een fijne plek om een afscheidsbijeenkomst te houden. Onlangs is nu besloten dat bij een niet kerkelijke uitvaart evengoed gebruik gemaakt kan worden van de kerk. Voordeel is dat een dergelijke uitvaart laagdrempelig is en iedereen deze afscheidsdienst kan bijwonen. Een uitvaartleider kan in de kerk geheel op eigen wijze een afscheidsritueel invullen.
Gedachtenisschildje
Momenteel is het zo dat bij een uitvaart of avondwake een gedachtenschildje door de familie achter in de Mariakapel wordt opgehangen en met Allerzielen terug naar de familie gaat. Vanaf heden is er voor elke overledene in ons dorp een gedachtenisschildje beschikbaar, echter alleen wanneer de familie hier prijs op stelt.
Dit schildje wordt tijdens de allerzielenviering rond 1 november aan de naaste familie uitgereikt.
Gedachtenis prentje
Ook zullen alle overleden inwoners vermeld worden op het gedachtenis prentje wat op Allerzielen in de kerk wordt uitgereikt.
